வினையொன்றே உயிராகப்
பண்பு காத்திருந்தேன்.
என்மொழிக்குள் உன்மொழி
அன்றிலின் அன்மொழியானது.
வேற்றுமை தீர்ந்து
உவமையாய் முன் நின்றாய்.
‘உம்மைப் பிடிக்கும்’
என்றாய்.
‘உம்மைத் தொகை பிடிக்குமா ?’
என்றேன்.
‘உம்’ என்றாள்.
‘ஏன் ?’ என்றேன்.
‘உன்னையும் என்னையும்
அதுவே சேர்க்கிறது.
நீயும் நானும்
அதனால் இணைகிறோம்’ என்றாள்.
‘உம்’ என்னும்
உன் சம்மதச் சொல் கொண்டிருப்பதால்
எனக்கும் அதுவே பிடிக்கும்’ என்றேன்.
‘எனக்குப் பிடித்ததற்கு
இன்னொரு காரணமும் உண்டு’ என்றாள்.
‘என்ன ?’ என்றேன்.
‘இணைப்பில் வலி தோன்றாது.
உணர்த்த விரும்பும் பொருள் மட்டுமே
தோன்றும் ’ என்று கண் தாழ்ந்தாள்.
குறிப்பு:
முகநூலில் கவிஞர் மகுடேசுவன் எழுதியது இங்கு பதியப்பட்டுள்ளது.
வலிமிகுதல் பற்றிய முந்தைய இடுகைகள்:
1 கருத்து:
கவியின் மூலம் இலக்கணமா! ஆஹா! அழகு. முகநூல் கவிஞருக்கும், பகிர்ந்த தங்களுக்கும் வாழ்த்துக்களும் நன்றிகளும். தொடருங்கள்..
கருத்துரையிடுக